FAQ

Firmy zagraniczne wykonujące prace w Norwegii mają obowiązek rejestracji w Centralnym Rejestrze Firm (Brønnøysundregistrene). Rejestracja dotyczy wszystkich firm wykonujących prace na terenie Norwegii.

Organisasjonsnummer to dziewięciocyfrowy numer identyfikacji podatkowej przyznawany po rejestracji w Centralnym Rejestrze Firm (Brønnøysundregistrene. Tylko posiadając ten numer można legalnie wystawiać faktury sprzedaży usług i za wynajem personelu dla norweskich klientów.

Wszystkie firmy wykonujące usługi na terenie Norwegii muszą zarejestrować się i dostać numer identyfikacji podatkowej – organisasjonsnummer nawet jeśli praca w Norwegii trwa kilka dni. Firmy zagraniczne mogą zarejestrować oddział – NUF.

Wszystko zależy od oceny sytuacji. Założenie firma jednoosobowej Enkeltpersonforetak (ENK) nie wymaga wniesienia kapitału założycielskiego (min. 30 tys. NOK) jak w przypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, Aksjeselskap (AS). W firmie jednoosobowej właściciel ponosi odpowiedzialność za wszystkie zobowiązania osobiście. Spójrz na ofertę naszych kursów na temat spółek w Norwegii TU i TU (ENK) Zapraszamy do śledzenia naszej strony na FB Tutaj . Zobacz terminy naszych wydarzeń live i kursów  

Firmy (w tym oddziały zagraniczne NUF), które w ciągu 12 miesięcy przekroczą sprzedaż w wysokości 50 tys NOK mają obowiązek zarejestrować się w rejestrze VAT.

Nie, obowiązują natomiast upowszechnione umowy zbiorowe w kilku branżach, m.in.: budowlanej, sprzątającej, ogrodniczej, przetwórstwa rybnego, elektrycznej, stoczniowej. W tych branżach istnieją stawki minimalne za godzinę pracy. Stawki zazwyczaj zmieniane są raz w roku. Najlepiej zapoznać się z nimi na stronach Norweskiej Inspekcji Pracy – Arbeidstilsynet.

Współmałżonek może pomagać w pracach firmy jednoosobowej, ale nie może być zatrudniony na umowę o pracę. Tym samym jego/jej wynagrodzenie nie stanowi koszów firmy. 

Właściciel firmy jednoosobowej, który nie zatrudnia pracowników nie ma obowiązku przejścia kursu HMS dla kierownika (daglig leder). Jeśli zatrudnia chociaż jednego pracownika, musi taki kurs przejść. Więcej informacji na: www.hms.novumc.com

W firmach norweskich zatrudniających 10 i więcej pracowników załoga wybiera swojego przedstawiciela ds. BHP - verneombud. Przepisy pozwalają mniejszym firmom na podpisanie umowy stanowiącej, że nie wybiera się przedstawiciela, ale wszyscy pracownicy pracują na rzecz bezpieczeństwa.

Jeśli nie ma Pan pracowników, to nie ma obowiązku przejścia szkolenia HMS dla daglig leder. Natomiast inne szkolenia dotyczące bezpieczeństwa, takie jak praca z elektronarzędziami, praca na wysokości itp. są obowiązkowe.

Przepisy dotyczące przeszkolenia HMS dla daglig leder czy verneombud nie dotyczą norweskich oddziałów firm zagranicznych - NUF. Należy jednak pamiętać, że zarówno zleceniodawca jak i Inspekcja Pracy mogą uznać, że takie szkolenie jest konieczne. Zależy to od indywidualnego rozpatrzenia sytuacji.

Obowiązkowe wg Kodeksu Pracy (Arbeidsmiljøloven) i innych przepisów jest szkolenie dla kierownika (daglig leder) i przedstawiciela załogi (verneombud). Jednak pracodawca musi zapewnić pracownikom odpowiednie szkolenie teoretyczne i praktyczne takie jak: korzystanie z niebezpiecznych narzędzi, użytkowanie rusztowań, używanie środków ochrony indywidualnej, itp. Szkolenia powinny być powtarzane w razie konieczności i przeprowadzane w języku zrozumiałym dla pracownika.

Godkjenning to rodzaj autoryzacji lub uwierzytelnienia.

Tak, wszystkie firmy, nawet firmy jednoosobowe ENK, wykonujące usługi sprzątające muszą otrzymać zezwolenie na prowadzenie działalności z Inspekcji Pracy (Arbeidstilsynet).

To obowiązkowe ubezpieczenie od wypadków przy pracy, które pracodawca musi wykupić dla swoich pracowników.

Obowiązkiem pracodawcy jest ubezpieczyć pracowników od wypadków przy pracy. Firma norweska powinna też mieć ubezpieczenie OC – ansvarsforsikring. Oczywiście warto też ubezpieczyć sprzęt, samochody, maszyny. Dodatkowo do ubezpieczenia społecznego, w którym zawiera się składka na ubezpieczenie emerytalne pracownika, należy wykupić dodatkowe ubezpieczenie emerytalne – OTP. 

Obowiązek opłacania dodatkowej emerytury - OTP mają pracodawcy zatrudniający w firmie przynajmniej 2 pracowników na co najmniej 75% pełnego etatu, lub jednego pracownika na minimum 75% pełnego etatu oraz kilku pracowników zatrudnionych na co najmniej 20% pełnego etatu i którzy łącznie wykonują pracę odpowiadającą co najmniej dwóm etatom. Składka ta dotyczy zarówno pracodawców w spółkach AS jak i właścicieli firm jednoosobowych zatrudniających pracowników, którzy spełniają powyższe warunki.

Jest to obowiązkowa składka pracodawcy na ubezpieczenie społeczne pracownika, wchodząca w skład arbeidsgiveravgift (AGA). Jej wysokość zależy od regionu, w którym firma działa. Najniższa AGA jest w Północnej Norwegii – wynosi 0. 

MVA – melding zastępuje dotychczasowy raport VAT. To sprawozdanie nadal będzie składane co dwa miesiące. Z punktu widzenia księgowego, sprawozdanie jest bardziej skomplikowane, ma więcej kodów i pozycji. Deklaruje się w nim także wartość towarów wwożonych do Norwegii podaną na deklaracji celnej.

W przypadku choroby właściciel firmy jednoosobowej przez pierwsze 16 dni sam wypłaca sobie świadczenie, następnie przysługuje mu świadczenie chorobowe z NAV. Można wykupić dodatkowe ubezpieczenie w NAV uprawniające do wypłaty świadczenia chorobowego np. od pierwszego dnia choroby.

D-nummer to tymczasowy numer personalny przyznawany każdej osobie, która podejmuje pracę w Norwegii. Fødawlanummwe To stały numer personalny przyznawany osobom, które zameldują się w Norwegii. 

Jest to raport płacowy, wysyłany z norweskiego systemu księgowego to norweskiego urzędu skarbowego (Skatteetaten) oraz do tzw. AA-Register: Rejestru pracodawców i pracowników w Norwegii.

To numer przyznawany firmie przy rejestracji w Brønnøysundregistrene, dzięki któremu w systemie księgowym można naliczać płace i raportować pracowników. Virksomhetsnummer jest wykorzystywany przez inne urzędy i instytucje do automatycznego zgrywania danych dotyczących firmy. 

Tak, Firmy norweskie mogą otwierać swoje oddziały w innych lokalizacjach. Oddziały mają osobne numer organizacyjne. 

Każda firma działająca na terenie Norwegii ma obowiązek prowadzenia księgowości. Firmy jednoosobowe i oddziały firm zagranicznych także. Istnieją pewne odstępstwa i wyjątki, które zakładają prowadzenie niepełnej księgowości. 

To część zeznania podatkowego firmy (skattemelding). Jest to sprawozdanie finansowe wysyłane do Rejestru księgowego w Brønnøysund do 31 lipca. Obowiązek wysyłania sprawozdania spoczywa zasadniczo na wszystkich firmach, w tym oddziałach firm zagranicznych. Brak sprawozdania wiąże się z dużymi karami finansowymi. 

To zależy od rodzaju działalności i obrotów. Zasadniczo, firmy norweskie muszą posiadać biegłego rewidenta do badania ich ksiąg. Można jednak od tego obowiązku odstąpić. Spółki i firmy jednoosobowe mogą nie przechodzić badania rewidenta, jeśli ich obrót nie przekroczy 6 mln NOK, suma w bilansie jest niższa niż 23 mln NOK, a średnia zatrudnienia nie przekracza 10 lat roboczych. . Firmy jednoosobowe zajmujące się sprzedażą, mają obowiązek sprawozdawczy i muszą sprawdzić, czy spełniają powyższe warunki do odstąpienia od obowiązku posiadania rewizora.

Nie, faktury w Norwegii muszą być wystawiane w systemie, który automatycznie je numeruje. 

To swego rodzaju uwierzytelnienie przyznawane podwykonawcom i zleceniodawcom po dogłębnym przeanalizowaniu ich sytuacji. Posiadacz StratBank zyskuje w oczach norweskich partnerów biznesowych większą wiarygodność. 

Zazwyczaj półgodzinna przerwa na lunch jest w Norwegii niepłatna. W praktyce oznacza to, że standardowy norweski pracownik przepracowuje 7,5 h dziennie. Sytuacja zmienia się, kiedy nie ma pomieszczenia, w którym pracownicy mogliby zjeść posiłek. W tym przypadku pracodawca ma obowiązek wypłacić wynagrodzenie za przerwę. 

Tak, zależnie od sytuacji firmy. Do holdingu należą inne spółki, a zysk w formie dywidendy wypłacanej do holdingu, jest opodatkowany znacznie niżej niż dywidenda dla osoby prywatnej. Najlepiej zapytac o radę autoryzowane biuro księgowe. 

Tak. Jeśli jesteś właścicielem spółki norweskiej, aksjeselskap (AS)możesz zatrudnić bezpośrednio w firmie pracownika z zagranicy na takich samych zasadach i prawach jak pracowników norweskich. Ta zasada dotyczy tylko praocowników - obywateli krajów Unii Europejskiej i Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Przed podjęciem pracy, muszą oni stawić się na kontrolę tożsamości w jednym z norweskich urzędów skarbowych.